23 یاشلیق . . . 23 سالگی. . .

در آستانه ی 23 سالگی فهمیدم دنیا دنیای قشنگی بوده . من تا الان به خودم زیادی سخت میگرفتم! فهمیدم باید هر شب قبل از خواب از پنجره به کوچه های این شهر سرد نگاه کنم و نفسی دلنشین و عمیق بکشم که بسیار دوشت داشتنی است! فهمیدم که می توان یک لیوان چای داغ برداشت و به پشت بام رفت و به تماشای چراغ های روشن و رنگارنگ شهر زیبا و سردم, نشست! فهمیدم که می توان وقتی که از دانشگاه برمیگردم با خریدن یک نان تازه داغ خانواده ام را به عصرانه ی پاییزی دعوت کنم! فهمیدم که می توان تنهایی مهمان خانه ی مادربزرگ شد که به شهر غریبی چون تهران و به اصرار فرزندانش آمده و دلتنگ شهر و دیار دوست داشتنی اش یعنی تبریز و آذربایجان را به همراه پدربزرگ ترک کرد ولی پدربزرگ نتوانست غریبی این شهر را تحمل کند و قهر کرد و از اینجا رفت! به امید روزهایی زیبا و قشنگ برای همه!

ترکی: 23 یاشلیقا یتیشنده آنادیم دونیا چوخ قشنگ دونیایی میش. من ایندیه جان چوخ چتین توتموشدوم! بیلدیم گَرَک هر گئچه یاتماخ دان قاباخ پنجره دن بو سویوخ شهرین کوچه لرینه باخام و بیر گوزل و دَرین نفس چَکَم کی چوخ گوزلیمیش! آنادیم کی بیر لیوان ایسسی چای گوتورم و داما گئدَم و بو گوزل و سویوخ شَهَرین یانلی و رَهلی چیراغ لارینا باخام! آنادیم کی اولار او زمان دا کی دانیشگاه دان قِیدیرم ائووَ بیر ایسسی و تَزه چورک آلام و خانوادنی بیر پاییزی عصرانه اییَ دعوت اِلَم! آنادیم کی اولار تکجَنه بویوک ننه نین قوناقی اولام کی اوشاقلاررین ایصرارینن بیر غریب شهره تهران کیمین گلیب و اوز قشنگ دیاریینه یعنی تبریز و آذربایجانَ داریخیر و بویوک باباینان اورانی ترک ائتدی آمما بویوک بابا بو شَهَرین غریبیسی تحمل ائتمدی و کوسدی بوردان گئتدی! گوزل و قشنگ گونلری هامیا ایستیرم!